Soms kan een kind je echt verrassen met een antwoord of je zelfs versteld doen staan. Wat doe je dan?

Zo had ik een ontzettend leuk gesprek met een even leuk kind van zes jaar. Vrolijk, open en enthousiast. Aan het eind van het gesprek stel ik steeds de vraag: welk rapportcijfer geef jij aan jouw leven? Ook nu. Ze keek me aan en zei: “Een 1!” De grond zakte zowat onder mijn voeten weg en ik begreep het even helemaal niet meer. Allerlei gedachten vlogen door mijn hoofd. Had ik haar het zo verkeerd ingeschat? Had ik heel belangrijke informatie over het hoofd gezien? Had het kind toneel gespeeld? Had ik niet opgelet?

Met enige moeite raapte ik mezelf weer bij elkaar. “Hoezo een 1?” bracht ik met moeite uit. Het meisje keek me aan en zei: “Nou, kijk naar deze cirkel. Daar moest ik alle belangrijke mensen opschrijven. Mama staat op 1. Want zij is de aller aller belangrijkste in mijn leven. Dus als ik een cijfer moet geven voor mijn leven, dan is dat 1. Want dat is mijn mama.”

De logica van kinderen is zo prachtig, vaak mooier dan wij ons kunnen voorstellen. Een wij zijn al gauw geneigd om ons eigen brein in te schakelen voor het duiden van de antwoorden. Dat dit niet altijd logisch is, blijkt wel uit het voorbeeld hierboven. Moraal van dit verhaal: als je iets niet snapt van wat een kind zegt, vraag het dan.

Meer weten over Mijn Leven? Kijk dan op www.kiddocom.org.

Ismeta Reiz